Πέμπτη 23 Απριλίου 2009

Τάσσος Παπαδόπουλος, το τέλος της Κύπρου

Ούτε φασίστας, ούτε τίποτα. Απλά με το ρολόι σταματημένο στη δεκαετία του 60 υπήρξε ανίκανος να κατανοήσει την εποχή και τελικά, στο όνομα του Ελληνισμού καταδίκασε την Κύπρο στον αργό και πλήρη εκτουρκισμό καθοδηγώντας συνειδητά τον Κυπριακό Λαό στο «ΌΧΙ» του 2004.

Μόνοι κερδισμένοι, η Τουρκία και το βαθύ κατεστημένο της που συνεχίζει τον άγριο εποικισμό σε βάρος α) των Τ/Κ και β) του συνόλου των Κυπρίων και της δημογραφικής φυσιογνωμίας του νησιού μας.

Μόνοι κερδισμένοι επίσης μια συμμορία ξενοδόχων με συμφέροντα στο Παραλίμνι (κυρίως) και ελάχιστοι ακόμα που βγάζουν ριάλια από τη διαίρεση.

Η κωμωδία είναι πως οι φανατικοί υπερασπιστές του ΟΧΙ χρησιμοποιούν σαν σημαία την Ελλάδα και τον Ελληνισμό ενώ οι ίδιοι στο σύνολό τους στέλνουν τα παιδιά τους σε αγγλόφωνα σχολεία και τους μιλάνε αγγλικά για να γίνουν σωστοί «ευρωπαίοι».

Ο Τάσσος Παπαδόπουλος ήταν ένας άνθρωπος κατώτερος των περιστάσεων και πιθανόν να αποδειχτεί ο απόλυτα μοιραίος για το μέλλον της Κύπρου.

Ιδέα δεν έχω αν και τι θα καταφέρει ο Χριστόφιας και κυρίως πως θα κάνει τους Κύπριους να δεχτούν έναν σχέδιο Λύσης και ακόμα πιο πολύ να τους βάλει να δουλέψουν για την επιτυχία του μετά.

Η απορριπτική κλίκα πάντως ενώ προσπαθεί να κάνει φασαρία και να έχει παρουσία, είναι διαιρεμένη και διχασμένη μεταξύ των παλαιοεθνικιστών της εοκα Β και των πιο μοντέρνων τάχα ευρωπαϊστών.